Het gevoel dat ik soms krijg als ik kijk naar hoe veel mensen, politici en ondernemingen omgaan met de grote problemen van deze tijd –>
Acryl en gouache op papier, 2025
Een op de drie huishoudens kan overstromingsschade niet betalen
Het CPB heeft onderzoek gedaan naar het overstromingsrisico voor Nederlandse huishoudens en de financiële aspecten daarvan. De NOS schreef er een informatief bericht over.
Terwijl het risico op overstroming nog steeds klein is, neemt dat door de klimaatcrisis wel toe. En als het dan gebeurt, kan dat verstrekkende gevolgen hebben. Een op de drie huishoudens kan volgens het CPB de overstromingsschade niet betalen, ook niet na vergoeding door de verzekering en compensatie door de overheid.
Overigens heeft het CPB alleen gekeken naar echte overstromingen. Schade door heftige neerslag is niet meegenomen. Ook is vooral gekeken naar eengezinswoningen en huiseigenaren.
Mijn eigen conclusie in een notendop is de volgende. De klimaatcrisis maakt op termijn iedereen (via hogere belastingen en verzekeringspremies) armer, en bij sommigen (wanneer getroffen door klimaatschade, met lagere inkomens en/of wonend in risicogebieden) hakt het er meer in dan bij anderen.
Op dit moment worden de kosten van schade in hoge mate over iedereen verdeeld, dus ongeacht het individuele overstromingsrisico. De tegemoetkoming vanuit de overheid wordt uit de algemene middelen betaald en de verzekeraars maken bij de premieberekening geen onderscheid naar overstromingsrisico. Blijkbaar loopt er op dit moment een discussie of je er hierbij rekening mee moet houden of een locatie overstromingsgevoeliger is. Het voordeel daarvan zou kunnen zijn dat eigenaren een prikkel krijgen om hun huis meer overstromingsproof te maken. Een nadeel zou kunnen zijn dat hierdoor de premies in die gebieden stijgen. Het gevolg zou kunnen zijn dat mensen de premies niet meer kunnen betalen en on(der)verzekerd raken. Een en ander komt volgens het CPB aan de orde in de nieuwe Nationale Klimaatadaptatiestrategie die in 2026 moet verschijnen.
De verkeerde richting
Afgaand op de afgenomen aandacht in politiek en media zou je denken dat het wel goed gaat met het klimaat. Maar helaas, de werkelijkheid is anders. Vandaag kwam het zogenaamde Production Gap Report uit. Conclusie: de voortgang is onvoldoende. Sterker nog: we bewegen nog steeds in de verkeerde richting.
“The Production Gap Report finds that 10 years after the Paris Agreement, governments plan to produce more than double the volume of fossil fuels in 2030 than would be consistent with limiting global warming to 1.5°C, steering the world further from the Paris goals than the last such assessment in 2023.” (link in de comments)
En daar ging het 1.5 gradendoel, en daarmee ook een stabiele toekomst. Eigen fossiel belang eerst.
Berichtgeving NOS
Ook onze eigen NOS schreef over het Production Gap Report. Op zich een prima en informatief stuk. Gekmakend blijft het feit dat er in nog geen bijzin wordt gerept over de gevolgen van het (ruimschoots) niet halen van het doel van het Verdrag van Parijs. Alsof het tegenvallende economische groei betreft die we later wel weer kunnen inhalen. Alsof het geen kwestie van leven of dood is. Geen enkel urgentiegevoel.
En ook nu weer fascinerend hoe de wetenschapper die aan het woord komt elke keer weer de hoop op verbetering levend houdt in plaats van nou eens een toon aan te slaan die mensen echt wakker schudt. Op deze manier is het geen wonder dat veel mensen denken: het zal wel.
Klimaatdoelen 2030 vrijwel buiten bereik
Ieder jaar op Prinsjesdag publiceert het Planbureau voor de Leefomgeving de Klimaat- en Energieverkenning. De conclusie: het klimaatdoel voor 2030 is vrijwel buiten bereik. NRC schreef er een mooi artikel over.
Het probleem met het niet halen van de klimaatdoelen is, afgezien van de voortgalopperende klimaatcrisis, dat je alle uitstoot die je nu niet bespaart later moet besparen. Er moet dus meer in kortere tijd. Bovendien vraagt beleid tijd: het moet worden opgesteld, besloten en geïmplementeerd. Extra probleem is dat er veel vertrouwen bij burgers en ondernemers is verspeeld, ook hier ligt een uitdaging.
Hadden we dit kunnen zien aankomen? Het antwoord is ja. Dit was natuurlijk een kabinet dat niet warm liep voor het klimaat. Dat de VVD de minister van klimaat moest leveren was ook al geen goed voorteken. De NOS maakt een mooi overzicht van de aanpassingen in het klimaatbeleid de afgelopen periode. Bovendien lijkt wereldwijd het tij voor klimaatactie te keren, met Trump als aanvoerder. Alleen leidt het wegwensen van problemen er niet toe dat ze in de reële wereld ook echt verdwijnen. Sterker nog, de problemen stapelen zich buiten je zicht op en slaan dan verrassend hard terug. Verrassend vooral voor de mensen die dachten dat het allemaal wel mee zou vallen.